|
Leeuwarder Courant, 27 mei 2004. Grafgalerij langs Waldwei in Opeinde
Op de nieuwe begraafplaats aan de Waldwei in Opeinde komt een graf
galerij. De bovengrondse
en gestapelde graven dienen tegelijk als geluidswering.
Achter de galerij loopt de drukke weg. De gemeente Smallingerland
onderzoekt de mogelijkheid van een dergelijke voorziening. De nieuwe
begraafplaats zou de primeur in Friesland hebben, aldus wethouder
Ines Pultrum. In zuidelijke landen is deze wijze van begraven gebruikelijk.
In Nederland heeft Valkenburg als enige deze mogelijkheid, aldus directeur
Siem Boersma van uitvaartverzorger Monuta. Die bouwt momenteel een
uitvaartcentrum met crematorium aan de Rydwei en de Waldhof in Opeinde.
.....De gestapelde grafwand zou een lengte van 200 meter kunnen krijgen,
maar zeker is dat niet, aldus ambtenaar Jene de Boer. Het is ook nog
niet duidelijk hoeveel het er worden. Ze zullen vanaf de Waldwei niet
zichtbaar zijn. Smallingerland wil uitzoeken hoeveel de gestapelde
graven kosten. Het vraagt een bijzondere bouwstijl, onder andere in
verband met de beluchting. Volgens Pultrum is er vraag naar dit nieuwe
type graven. „Dat komt ünder oare troch de keninklike bysettings,
fan prins Claus en keningin Juliana", weet Pultrum. Mensen willen
op een soortgelijke manier bijgezet worden. Pultrum: „Boppedat fine
guon minsken it aaklik om ünder de grün begroeven te wurden
en fine se in kremaasje ek neat."
Verschillende kranten, 27 mei 2004. Artsen melden opnieuw
minder euthanasiegevallen
(ANP)- Artsen hebben in het jaar 2003 opnieuw minder gevallen van
euthanasie
gemeld. Dit blijkt uit cijfers die het ministerie van volksgezondheid
vandaag heeft gepresenteerd. In 2003 werden 1815 gevallen van euthanasie
aangemeld bij de regionale toetsings-commissies voor euthanasie. In
het jaar 2000 waren het er nog 2123. In Nederland zijn vijf regionale
toetsingscommissies die beoordelen of artsen de euthanasiegevallen
juist, volgens de procedures, hebben behandeld. Het dalende aantal
meldingen wil niet zeggen dat er minder euthanasie wordt gepleegd
in Nederland. Het zou kunnen zijn dat artsen geen melding maken van
euthanasie Staatssecretaris Clémence Ross wil onderzoeken hoe
de daling van het aantal meldingen kan worden verklaard.
Volkskrant,
30 mei 2004. Column Weekenddokter (huisartsenpost) Plotse dood
Een echtgenoot belt mij op over zijn vrouw. 'Ze is niet lekker geworden,
dokter. Ze ligt zo stil in bed. Zou ze weer een lage suiker hebben?
Het lijkt mij beter als u even komt. Ik bel niet zo gauw hoor, maar
dit is raar.'
'Spuit ze insuline?', vraag ik. 'Nee, ze heeft alleen pillen.' Bij
suikerpatiënten ben je extra alert. We gaan direct op pad, de
nacht in..... We draaien om en zien wat jongens aan de kant van de
weg staan. Het zijn krantenbezorgers die om vier uur in de ochtend
beginnen. Ze kijken wat schichtig naar de officiële auto wanneer
we uitstappen. Ze weten beroepshalve meteen dat het nummer dat wij
niet kunnen vinden, op de achterkant van een woning slaat en we vinden
inderdaad een achteringang. De echtgenoot doet open en gaat gehaast
voor, de trap op, naar de kamer. Hij staart radeloos naar de vrouw,
die in bed ligt en kijkt vervolgens hoopvol naar mij... In één
oogopslag is duidelijk dat niet om een ontregelde suikerpatiënte
gaat. De vrouw is lijkbleek. Ik voel haar hand: ijskoud, geen polsslag.
Ze is dood. Reanimeren is volstrekt zinloos. De pupillen zijn al licht
stijf. Ze moet toch al wat langer dood zijn. Ik ben even de kluts
kwijt.
'Meneer, uw vrouw is overleden', stel ik onthutst vast. Hij raakt
in paniek, grijpt mij even bij de schouder, en begint te huilen. Hij
omarmt zijn vrouw. Het is zo onverwacht. Hij was de koffers aan het
pakken voor een vakantie, de volgende dag. Ze staan naast het bed.....
Volkskrant,
30 mei 2004. 'Medische noodzaak euthanasie
vervallen'
Er bestaat geen medische noodzaak meer voor euthanasie. De
kwaliteit van de pijnbestrijding is zo verbeterd dat ondraaglijk lijden
in de stervensfase niet meer nodig is. Daarmee is de pijler onder
de euthanasiewetgeving weggevallen... . Crul is bezig met een onderzoek
onder vijftienhonderd artsen. Daaruit blijkt dat artsen euthanasie
niet langer zien als de manier om een einde te maken aan ondraaglijk
lijden, maar de oplossing veeleer zien in terminale sedatie. Daarbij
wordt een patiënt die nog kort te leven heeft in slaap gebracht.
Het stervensproces gaat door maar de patiënt maakt dat niet meer
bewust mee.... Crul: 'Euthanasie is dus geen zaak voor de geneeskunde.
Daar hebben wij vanuit medisch perspectief een andere oplossing voor
die het niet nodig maakt om iemand op zijn verzoek te doden.' .. .
Driekwart van de Nederlanders kan zich voorstellen zelf ooit om euthanasie
te vragen en noemt daarbij ondraaglijk lijden als belangrijkste reden.
Tweederde van de Nederlandse bevolking beschouwt terminale sedatie
als een vorm van euthanasie.
Het buitenland heeft Nederland vaak verweten dat eerst de euthanasie
ruim baan heeft gekregen en pas later aan palliatieve zorg is gedacht.
Dat is de zorg die is gericht op verlichting van klachten in de fase
dat er geen kans meer is op genezing. Crul zegt dat dat verwijt terecht
is: 'Je ziet nu een heel andere situatie ontstaan.
Leeuwarder Courant, 30 mei 2004. Na de klap (paginagroot
artikel)
Bonne Stienstra: Machteloos zijn ze, de treinmachinisten, als ze een
ongeluk of zelfdoding zien aankomen en niets kunnen doen om het te
voorkomen. Ze draaien zich om of slaan in een reflex de handen voor
de ogen en wachten op de klap, die onontkoombaar is. De ene machinist
maakt het een paar keer in zijn loopbaan mee, de ander helemaal niet
en een derde gemiddeld eens in de twee jaar. Maar ook die machinist
zegt: "het went nooit."
|
Bezoek
de internetsite van:
|
