Leeuwarder
Courant 24 december 2002. Zorg over behoud adellijk grafmonument Tjerkwerd.
Willem Altena: Ook een grafmonument is vergankelijk. De voogdij van
de hervormde Sint Petruskerk in Tjerkwerd heeft echter goede hoop
met een grondige restauratie het leven van het uitzonderlijke kunstwerk
met minsten een eeuw te verlengen. Beelden, schilden, doodskoppen,
vazen met verwelkende bloemen, hoornen des overvloeds, een liggende
zandloper, andere symbolische beeltenissen. Onder de vloer bevindt
zich een manshoge grafkelder, waarvan de fundamenten hun beste tijd
hebben gehad. Hoewel formeel geen eigenaresse zoekt de kerkvoogdij
fondsen om toch het herstel te kunnen uitvoeren. De Jong kreeg recentelijk
nog de directeuren van het Fries Museum en zelfs het Rijksmuseum over
de kerkvloer.
Verschillende
kranten, 27 december 2002. KNMG wil breed debat euthanasie.
Na uitspraak Hoge Raad
Het artsengenootschap KNMG bepleit een maatschappelijk debat
naar aanleiding van het arrest van de Hoge Raad over zelfdoding. Daarin
is de Haarlemse huisarts Philip Sutorius schuldig bevonden aan hulp
bij zelfdoding van oud-PvdA-senator Edward Brongersma in april 1998.
Het gerechtshof legde de huisarts destijds overigens geen straf op,
omdat „hij handelde uit grote betrokkenheid en mededogen met zijn
patiënt."
De KNMG kon zich destijds ook vinden in de grenzen die het gerechtshof
trok als het gaat om de rol van de arts, maar vond wel dat het hof
onduidelijkheid liet bestaan over hoe om te gaan met patiënten
die 'lijden aan het leven'. Zo oordeelt de KNMG nu opnieuw.
Leeuwarder
Courant, 27 december 2002, Euthanasievonnis zet lijdende ouderen klem.
Pauline van der Mije: Oude mensen die het zo zwaar hebben dat ze er
voortijdig een einde aan willen maken, krijgen het door een uitspraak
van de Hoge Raad een stuk moeilijker bij het uitvoeren van hun beslissing.
Het gerechtshof heeft de grens voor euthanasie en hulp bij zelfdoding
strak gesteld: als het lijden niet veroorzaakt wordt door een aantoonbare,
erkende ziekte, dan mag de arts niet in grijpen. Maar de vraag wat
er dan wel moet gebeuren met mensen als Brongersma, is niet beantwoord.
Het Openbaar Ministerie had graag gezien dat de Hoge Raad de zaak
terug zou verwijzen naar een ander hof om daar meer duidelijkheid
over te krijgen. Het hoogste rechtscollege heeft echter anders beslist.
Volkskrant
28 december 2002. Peiling Brongersma-effect?
Ellen de Visser:Levensmoeheid is geen criterium voor euthanasie,
vindt de Hoge Raad. Euthanasiepraktijk, wat nu? Diverse betrokkenen
en deskundigen geven hun reactie.
Volkskrant:
Traject 28 december 2002: Een stad onder de stad.
Linda Otter: 'Steek een schop in de grond en je stapt bij de Romeinen
naar binnen.' Rome telt ongeveer 150 onderaardse monumenten onder
beheer van archeologische diensten. Het is een fractie van wat zich
in werkelijkheid onder de grond bevindt. Alleen al van de bijzondere
begraafplaatsen wemelt het: catacomben, grafkelders en praalgraven
van Romeinse keizers. Het eerste deel van een serie over onderaardse
begraafplaatsen in Italië.
Informatie:
Settima Coorte Dei Vigile, Piazza Sonnino, Trastevere, entree
op speciaal verzoek; info: Palazzo Altemps, Franco Astolfi, tel:0039-06-683.37.59
Soprintendenza Comunale, via del Portico d'Ottavia 29, tel: 0039-06-699.01.10
Leeuwarder Courant, 28 december 2002. Troost bij een zeemansgraf.
Zijn boeken zijn ware monumenten voor al die zeelieden uit de koopvaardijvaart,
die niet weer terugkeerden uit de oorlog. Johan van de Wal (56) uit
Harlingen ijvert al jaren voor de erkenning van deze dappere, maar
meestal vergeten helden.
Het speur- en spitwerk van Van der Wal bracht de verhalen aan het
licht van 23 zeelieden uit Harlingen die nooit terug keerden, en van
43 zeelieden afkomstig van Terschelling.
Een van hen is de Harlinger majoor-machinist Arnoldes Cupido, die
op Terschelling woonde. Zijn familie had altijd gedacht dat hij zoals
zo velen, op zee was omgekomen. 'Maar het bleek dat hij bij de aanleg
van de Birmaspoorlijn in een Jappenkamp was gesneuveld' Zijn naam
is nu bijgebeiteld op het Zeelieden-monument in de Harlinger haven.
Bij de herdenking zei zijn dochter, Eke Roos-Cupido: 'Mijn vader is
thuisgekomen' Voor Van der Wal de bevestiging dat zijn werk van betekenis
is geweest.
De Harlinger legde zijn kennis vast in twee boeken: 'Gebleven', over
gesneuvelde zeelieden uit Harlingen en 'Zij zijn niet waarlijk dood',
over omgekomen Terschellinger zeelieden. Hij kreeg voor dat laatste
boek de cultuurprijs Lutine van Terschelling.
|
Bezoek
de internetsite van:
|