|
Op 6 oktober om 19:00 uur is Prins Claus overleden. Voor een
overzicht van alle honderden artikelen die hierover zijn verschenen,
zie de internetsites van de dag-, week- en maandbladen.
Een
kort overzicht uit de dagbladen gedurende de eerste drie dagen
Een overzicht uit
de "roddel" bladen van de afgelopen week.
Voor dinsdag 15 maart: De Rouwstoet:
deelnemers, koetsen, route en tijden
Liturgie
bij de uitvaartdienst van prins Claus
Voor wat
betreft de regels en voorschriften omtrent nationale rouw het volgende:
Nederland kent geen nationale rouw. Na het overlijden van een lid
van het Koninklijk Huis komt de ministerraad bijeen om te besluiten
welke maatregelen genomen moeten worden. Dit gaat dan over de regelingen
met betrekking tot de uitvaart en tot zaken als het halfstok vlaggen
en het neerleggen van de condoleanceregisters.
Omdat Nederland geen nationale rouw kent zullen vanuit Den Haag geen
plaatselijke festiviteiten worden afgelast. Het is aan de burgemeester
van een gemeente om te bezien welke maatregelen passend zijn. Nieuw
is deze keer: De instructie van premier Balkenende die het
luiden van klokken verbiedt tot de dag van de uitvaartdienst, plaatselijke
tradities uitgezonderd.
Gooi en
Eemlamder 7 okober 2002, Familie wil grafkelder op eigen landgoed
In vroeger tijden begroeven voorname families hun overleden dierbaren
op eigen grond in een familiegraf. Drie jaar geleden is die mogelijkheid
in de Wet op de Lijkbezorging feitelijk afgeschaft. Burgemeester en
wethouders van Loenen willen de familie Lisman, bewoners van het statige
Huis VreedenHoff aan de Rijksstraatweg in Nieuwersluis, echter toch
toestaan om op het landgoed een grafkelder voor maximaal acht personen
te bouwen. Daarvoor is het nodig dat een stukje grond van vijftien
vierkante meter wordt aangewezen als bijzondere begraafplaats. Voordat
de gemeente een be sluit neemt, heeft de regionaat Inspecteur van
de Volks-gezondheid zich over het verzoek van de familie Lisman uitgesproken.
In principe meent de inspecteur dat terughoudend moet worden omgesprongen
met de aanleg van een bijzondere begraaf-
plaats op eigen grond. Maar ïn dit geval wil hij wel een uitzondering
maken.
Verschillende
kranten, 9 oktober 2002, Film koninklijke uitvaarten in
Delft
GPD. Naar aanleiding van het overlijden van Prins Claus wordt van
8 tot en met 23 oktober in het gemeentearchief van Delft de hele dag
door een film van 24 minuten getoond over de koninklijke uitvaarten
in de stad. Tegelijkertijd heett het gemeentearchief een expositie
'Vorstelijke Uitvaarten samengesteld 'in museum Het Prinsenhof.
Verschillende
kranten, 9 oktober 2002, Geschorste priester mist uitvaart
(ANP) - Een Amerikaanse priester, die veertig jongens had
misbruikt en daarvoor is geschorst, heeft geen kerkelijke uitvaart
gekregen. Maurice Grammond overleed vorige week in Portland op de
leeftijd van 82 jaar. Hij wilde een uitvaartmis. Zijn 73-jarige zuster
kreeg van het aartsbisdom Portland te horen dat ze zelf de begrafenis
maar moest regelen. Pastoor Peter Byrne van de Ignatius-parochie weigerde
ook elke medewerking uit respect voor de gevoelens van slachtoffers
van Grammond.
Volkskrant,
10 oktober 2002, Delftse vuilniswagen wilde niet opzij gaan.
Peter brusse: Het is niet de eerste keer dat hoge prijzen worden betaald
voor een raam met uitzicht op de koninklijke uitvaartstoet aan de
Markt bij de Nieuwe Kerk in Delft. In 1934 bij de begrafenis (men
sprak zelden over bijzetting) van prins Hendrik, de echtgenoot van
koningin Wilhelmina, waren treurenden bereid om honderd gulden neer
te tellen.
Het was dan ook een heel bijzondere begrafenis, een witte begratenis.
Een mysticus uit het Oosten had de koningin en haar man ervan overtuigd
dat de dood een bevrijding was. waarbij stralend wit en geen zwarte
rouw paste. De weduwe en haar dochter, de 25-jarige prinses Juliana.
Waren ook in het wit gekleed volgauto's lagen vol blije bloemen, militairen
droegen gala-uniformen
Soberder was de witte begrafenis van Wilhelmina in 1962, maar ook
toen was niets aan het toeval overgelaten Zelfs brugleuningen en hekken
langs de grachten waren wit geschilderd Het draaiboek lag - in grote
lijnen- al sinds 1919 klaar.
Wilhelmina wenste onder geen beding een herhaling van de pijnlijke
situatie bij de begrafenis van haar vader koning Willem III. De wereldpers
had er met spot en woede over geschreven, de Europese vorstenhuizen
voelden zich gekwetst. De kist met het stoffelijk overschot was zo
zwaar dat hij over het marmer uit het paleis Noordeinde naar buiten
moest worden gesleept. Het gaf het geluid van 'een smartekreet', schreef
een lid van de hofhouding.
Er waren te weinig koetsen en grootvorst Alexander van Rusland weigerde,
tot ontsteltenis van het rouwend publiek, met geschreeuw en wilde
gebaren, een rijtuig met anderen te delen. Een tribune langs de weg
stortte in. waarbij tientallen gewonden vielen. In de verwarring slaagden
de koetsiers er niet in een stoet te vormen en reden verloren van
Den Haag naar Delft Daar werd de kist, scheef een Brits journalist,
als een piano door rauwe verhuizers de kerk in gezeuld.
Willem III zelf had bij de begrafenis van zijn eerste vrouw, koningin
Sophie van wie hij gescheiden leefde, verontwaardigd de kerk verlaten,
toen hun zoon prins Alexander, zich snikkend op de kist wierp Toen
de jonge Alexander zelf enkele jaren later stierf. weigerde de koning
afscheid van zijn zoon te komen nemen De begrafenis was zo slecht
geregeld dat de stoet kwam te rijden achter een vuilniswagen die niet
opzij wenste te gaan Als gevolg van een onverwachte wolkbreuk kwamen
de genodigden nat en doorweekt
bij de kerk in Delft. Het orgel mocht van de koning niet spelen. Bij
de dood van Willem III zei de dominee, die al begonnen was te spreken
voor de genodigden waren gearriveerd: 'Ons koningshuis is uitgestorven
maar niet geheel.' Er was een meisje, Wilhelmina
Zij zou het Huis van Oranje redden uit de goot. |
Bezoek
de internetsite van:
 |
