Nieuwsoverzicht uit de vak- en nieuwsbladen

Week 38, 16 september 2002 t/m
22 september 2002

overzicht eerdere uitgaven

naar homepage

Leeuwarder Courant, 18 september 2002, Uitzicht op grafzerken vergalt woongenot
Eva Vriend: Wie wil er een begraafplaats als achtertuin? De Asterstraat in Munnekezijl heeft geen zin in uitzicht op grafzerken. „Ik ken iedereen hier op het dorp, dus dan maak ik straks alle begrafenissen van dichtbij mee", zegt Bauke Zijlstra. De gemeente vindt het weiland achter zijn tuin de beste, goedkoopste plek. Een dorpsdilemma. Achterin de tuin heeft Bauke Zijlstra een zitje aangelegd. Op de vlonders staan de witte tuinstoelen altijd klaar. Om ieder zonnestraaltje mee te kunnen pikken. De schutting over, een slootje, en daar heeft de gemeente Kollumerland de nieuwe begraafplaats van Munnekezijl gedacht. Zijlstra, stellig: „Als het doorgaat, verkoop ik mijn huis." Buurvrouw Linda de Jong denkt er net zo over. Zij en haar gezin betrokken hun nieuw-bouwhuis drie jaar geleden. Ze woonden er net, toen een klein berichtje in de krant meldde dal de overledenen van het dorp erachter komen te liggen.
Onlangs is haar moeder op de oude rustplaats bij de kerk begraven. De Jong moet er niet aan denken dat zij ook heel vlakbij had kunnen liggen. De afstand tot de woningen bedraagt 25 meter, meldt de gemeente. De Milieuwet schrijft een minimum van 10 meter voor, dus wat dat betreft kan het best. Tot grote ergernis van de buurt tellen de achtertuinen echter niet mee voor de ambtenaren. Op de oude begraafplaats is nog wel plaats, maar de meeste graven zijn al gereserveerd. Munnekezijl (540 inwoners) heeft jaarlijks gemiddeld achttien graven nodig. De uitbreiding is 1600 m2 groot. Met de al bestaande 2900 m2 kan Munnekezijl voorlopig tot 2020 uit de voeten, rekent ambtenaar Jan de Hoop voor.

Verschillende kranten, 19 september 2002, Pil van Drion via internet
(GPD) - Als ook de Hoge Raad huisarts Philip Sutorius uit Overveen schuldig verklaart aan hulp bij de zelfdoding van zijn patiënt Edward Bron-gersma, wordt een humane begeleiding van levensmoede ouderen onmogelijk. Niet de huisarts, maar het internet zal hun laatste strohalm zijn, waarschuwde gisteren Sutorius' advocaat Sjo'crona. „De pil van Drion - eventueel via internet te bestellen - zal toch opkomen. Want de vraag naar stervenshulp is een blijvende." Sutorius werd eind vorig jaar veroordeeld voor hulp bij zelfdoding van oud-senator Edward Brongersma in april 1998.

Gooi en Eemlander, 19 september 2002, Grafschaarste vergt creativiteit Huizen
Een nieuw commercieel rouwcentrum op en niet naast de Nieuwe Begraafplaats. Een actieve ruiming van oude graven op zowel de Oude als de Nieuwe Begraafplaats én het behoud van een gedeelte van het Visserskerkhof. Dit is de richting die het Huizer college van b en w op wil wat betreft het toekomstige begraven in Huizen. Huizen kampt met een ernstig tekort aan begraafplaatsen. Er moet nu iets gebeuren om de 75 jaarlijkse nieuwe graven een plekje te geven, anders kan er over vijf jaar niemand meer de grond in. De mogelijke oplossingen zijn verwoord in een nota. Leefbaar Huizen en Groen Links vinden dat er een groter deel van het oude Visserskerkhof op de Oude Begraafplaats behouden moet worden dan, zoals nu wordt voorgesteld, slechts een stukje rechts achter. Zij steunen hiermee de Historische Kring het de Stichting Behoud het Oude Dorp, die het liefst het hele Visserskerkhof willen sparen.


aexy doodskisten kalender Volkskrant, 21 september 2002, Je mag best lachen als je een kist uitzoekt
Heleen Beaart:
Op de Sexy Kalender 2002 worden de maanden september en oktober opgevrolijkt door een brunette in spijker hotpanis en op bergschoenen. Haar houding laat zich moeilijk omschrijven. Ze zit op haar linkerknie, haar andere been staat in een hoek naar buiten gedraaid waardoor haar achterwerk licht omhoog steekt, met haar rechter hand ondersteunt ze haar kin en haar linkerarm leunt losjes op wat in een eerste instantie een surf plank lijkt. Het is een doodskist. Het Italiaanse bedrijf CISA, fabrikant van grafkisten, prijst zijn koopwaar eens op heel andere wijze aan. Naast foto's van stapels nog te verwerken hout en beitelende handen, staat op de CISA website (www.cofanifunebri.it) een reeks plaatjes van doodgravers pin-ups. In de online sexy caIendario en als een soort pitspoezen naast de diverse modellen kisten. Jonge vrouwen op hoge hakken, met blote benen en met een gezellig glas iri de hand, nemen uitdagende poses aan op, naast of tegen handgemaakte doodskisten Vakwerk verkoopt vakwerk, zullen we maar zeggen. Giuseppe Tenara van het in Rome gevestigde CISA legt het persbureau Reuters uit: 'We wilIen het hele idee van het uitzoeken van je doodskist iets minder serieus maken Misschien kunnen we de mensen zelfs een beetje laten lachen.

Volkskrant, 21 september 2002, Over leven
Toen Peter Holland, broer van de Britse documentairemaker Luke Holland, een ongeneeslijke vorm van kanker kreeg, vroeg hij Luke een film over hem te maken. Luke stemde toe, en filmde vier jaar lang het gevecht tegen kanker, de chemokuren, de pijn, de ouders die nauwelijks in staat zijn over de ziekte van hun zoon te praten, en na een opleving van twee jaar uiteindelijk zijn begrafenis. Volgens Holland, die de documentaire voor de BBC maakte, zit er veel humor in de film en kreeg hij talloze brieven van kankerpatiënten die moed putten uit de manier waarop zijn broer leef de. 'Het is een film over leven met kanker', aldus Holland. 'Niet over sterven.' Verschillende keren weigerden familieleden hem met zijn camera toe te laten, maar meestal filmde hij door 'Die camera in mijn hand hielp me ook dicht bij mijn broer te blijven.' Hij hoopt met zijn documentaire het taboe op de dood te verminderen. 'We zijn gewend de dood te verbergen. Ik hoop dat dat verandert door mijn film.' Dokument: Afscheid van mijn broer (More Than a Life], 23 september, Nederland 1, 22.55 uur.

Volkskrant, 21 september 2002, Lachen om de dood
Zondag is de jaarlijkse Emmy-uitreiking. De serie Six feet under, voor 23 stuks genomineerd, schendt alle afspraken: 'We lachen tijdens seks en zijn weinig dramatisch over de dood.' Het eerste beeld is dal van een zo op het oog hippe commercial. Dansende mensen, die reclame maken voor wat een grote zoutstrooier lijkt, 'Ashes to ashes, dust to dust is nog nooit zo makkelijk geweest', zingt een vrolijke stem. Met onze nieuwe lekvrije aardeverspreider krijgt u nooit meer vieze handen aan het graf. Wij brengen de fun back into funeral.' De nieuwe dramaserie Six feeet under is genomineerd voor 23 Emmy's. En hoewel niemand ze ker kan zeggen hoeveel hij er zon dag bij de jaarlijkse uitreiking ook werkelijk krijgt, één prijs is alvast binnen: de beker voor het grootste aantal nominaties dat ooit is toegekend. Wij krijgen de serie pas op 13 ja nuari te zien, als hij wordt uitgezonden door de NPS. Maar in Australië, Engeland en vooral de Verenigde Staten is hij al twee seizoenen lang een hit. Compleet met Six feet under praatgroepen, die na l l september overal in de VS opdoken. Niet helemaal onlogisch, want de creatie van Alan Ball, schrijver van de Oscarwinnende film American Beauty, gaat over de dood. Vandaar waarschijnlijk dat Six feet under aan de andere kant van de wereld ondanks het onderwerp van de serie een feestelijke reactie heelt opgewekt: de oprichting van het Rachel-Griftiths Six-feet un der-dans en-show-orkest, dat naast bekende musicalhits ook de muziek uit de serie ten gehore brengt. Want, zei de muzikaal leider recentelijk in de plaatselijke krant: 'Against the backdrop of death everything is a waste of time except living.' Alan Ball mag trots zijn.

Bezoek de internetsite van:
Naar Uitvaartmedia homepage