Relevant, kwartaalblad van de NVVE (Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie),
nr. 3, 2002
Vaste rubrieken: Agenda, brieven, kort, media, commentaar,
boeken en diensten van de vereniging.
In het blad verder een aantal artikelen
waaronder:
Zwitserse
Dignitas geeft hulp bij zelfdoding
Jarenlang
probeerde Marie van Delden hulp bij zelfdoding te krijgen van Nederlandse artsen.
Maar niemand kon of mocht haar helpen. De Zwitserse euthanasievereniging Dignitas
nam haar wens serieus en gaf haar de begeerde hulp.
De
zaak Diane Pretty
Tot
aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens probeerde de ongeneeslijk zieke
Britse Diane Pretty een verklaring te krijgen om haar man niet te vervolgen als
hij haar zou helpen een einde aan haar leven te maken. Henk Leenen beoordeelde
voor Relevant het arrest van het Hof en keek naar de mogelijke consequenties van
de uitspraak voor Nederland.
België
legaliseert euthanasie
Als
tweede land ter wereld heeft België op 16 mei een euthanasiewet aangenomen. Een
omstreden wet, die op veel oppositie kan rekenen.
Verschillende kranten, de
hele week, veel artikelen over Pim Fortuyn o.a. in verband met zijn
heropgraving 19 september 2002 en herbegrafenis in Italië.
(GPD,
ANP) De massale toestroom van belangstellenden voor de opgraving van het stoffelijk
overschot van Pim Fortuyn gisteravond in Driehuis is uitgebleven. Bij begraafplaats
Westerveld, waar de vermoorde politicus twee maanden heeft gelegen, stonden volgens
de politie ongeveer honderd tot tweehonderd mensen. Ook langs de route naar de
snelweg A9, waar de rouwstoet naar Rotterdam vertrok, was er nauwelijks belangstelling.
Bij de plechtigheid op Westerveld was slechts een aantal genodigden aanwezig.
SBS6, die als enige zender mocht filmen, was vertegenwoordigd met acht camera's:
vier op de begraafplaats en vier erbuiten. Het omhoog halen van de kist nam een
uur in beslag. Even na acht uur zette de rouwstoet zich in beweging, om tegen
half tien in Rotterdam aan te komen. Op de wagen was een groot boeket zonnebloemen
aangebracht en over de witte kist lag een wollen doek. Er heerste een ongedwongen
sfeer. In tegenstelling tot twee maanden geleden, bij de tijdelijke begrafenis
van Fortuyn, hadden slechts weinig mensen bloemen meegenomen om die op de lijkwagen
te leggen. Familieleden van Pim Fortuyn hebben vannacht op Rotterdam Airport een
nachtwake gehouden. Vandaag gaat het lichaam naar Noord-Italië, voor de herbegrafenis
in het dorp Provesano. waar Fortuyn een tweede huis had. In het dorp is een praalgraf
in gereedheid gebracht. De familie Fortuyn heeft gisteravond zeven dozen met geschenken
aan Pim in het graf op begraafplaats Westerveld in Driehuis laten leggen. In de
dozen zitten gedichten, foto's, knuffelbeestjes en meer spullen die door bezoekers
bij het graf waren gelegd. Niet alles past erin. „Wat er nog ligt wordt overgebracht
naar het graf in Italië", aldus begraafplaatsdirecteur Leo van Eijk. Verschillende
kranten, 15 juli 2002, Rouwteksten voor Fortuyn gebundeld
(ANP) De familie
van Pim Fortuyn gaat de teksten die mensen op gedenkplaatsen voor de vermoorde
politicus hebben neergelegd, bundelen. Het is de bedoeling dat er drie boeken
komen met de thema's 'Pim premier', 'Pim, onze spreekbuis' en 'Pim, verdriet en
vertroosting', bevestigde Pims broer Marten zaterdag. De ene helft van de opbrengst
gaat naar de stichting Pim Fortuyn, de andere helft naar het zwerfjongerenproject
van bisschop Ad van Luyn in Rotterdam. Verschillende
kranten, 15 juli 2002, Man bewaart lijk van vader voor lage huur
(DPA)
Duitse brandweerlieden hebben m het Duitse Wiesbaden een lugubere vondst gedaan.
In een woning vonden ze het lijk van een man die vorig jaar maart was overleden.
Zijn zoon bleef er gewoon wonen. De zoon hield het binnenshuis, omdat hij bang
was dat hij na de dood van zijn vader het goedkope appartement uit moest. Hij
hield het meer dan een jaar vol, totdat t buren gingen klagen over stank. Leeuwarder
Courant, 17 juli 2002, De
ijskoude werkelijkheid van een weduwe. Column: "Kijk op alle dag"
Heleen
Crul: Voor het eerst', dat klinkt altijd zo wervend. Het V heeft de klank van
avontuur, van grensverlegging. Veel van wat je als kind en als mens voor het eerst
doet, is spannend. Voor het eerst naar school. De eerste verliefdheid. Voor het
eerst op kamers. Je eerste auto. Al die eerste keren herinner je je nog met een
vertederde glimlach als heel bijzonder. Er is één grote, wrede uitzondering. Dat
is het jaar na overlijden van je partner
of een kind. Dan
is er een heel jaar lang een 'voor het eerst' zonder hem of haar. De eerste kerst,
de eerste vakantie, je eerste verjaardag. De diepste rouw, het verscheurende verdriet,
het niet in woorden te vatten gemis, openbaart zich dan meedogenloos bij iedere
feestelijke gebeurtenis, leder hoogtepunt in de jaarcyclus. Om die reden ben Ik
blij dat 'Dagen van nabestaan, het dagboek van een
rouwproces', geschreven door Joke Forceville-van Rossum weer door Ambo
Is herdrukt. Eenzaamheid, verdriet, onmacht, verslagenheid, zij beschrijft dat
alles na de dood van haar man In 1976. Achterblijvend met vier jonge kinderen
na zeventien jaar huwelijk. Mechanisch doorlevend. Het Is een open, eerlijk, liefdevol
boek. Ze vertelt met hoeveel ze in dat jaar na de dood van haar man in het reine
moet komen. Over het dubbele verdriet, haar eigen verdriet, maar ook de pijn over
het verdriet van haar kinderen. De oudste die versneld volwassen wordt, en zo
gaat lijken op haar man. 
Leeuwarder Courant, 20 juli 2002, Nostalgie bij verbouwing van lijkkistenfabriek
Zestien jaar werkte Henk Hofstra uit Den Haag bij de lijkkistenfabriek
van de familie Boonstra in Leeuwarden. Nu op deze plek in de binnenstad appartementen
komen en het pand daartoe binnenstebuiten wordt gekeerd, komen nostalgische herinneringen
bovendrijven. „Het was een fijne tijd." De onderneming aan de Minnemastraat maakte
tot 1990 jaarlijks zo'n 2500 lijkkisten. De leegstaande fabriek en de houtopslag
zijn onlangs gesloopt om plaats te maken voor zeven luxe appartementen en een
parkeerkelder voor vijfentwintig auto's. De vijftiende-eeuwse monumentale panden
blijven staan en worden tot groot genoegen van Hofstra gerestaureerd. NV Stadsherstel
heeft het complex aangekocht. Directeur Gabe Yntema herin nert zich het begin
van de werkzaamheden: „We hawwe hjir fiifentweintich containers mei rotsoai weihelle.
Ik ha de famylje hjir noch oardel welke oer de flier han om persoanlike besittings
op te heljen." In de hoogtijdagen van het bedrijf werkten er een administrateur
en zes mensen In de houtfabriek.
| Bezoek
de internetsite van:
 |
